Hof van Cassatie: Arrest van 6 Januari 2014 (België). RG S.12.0067.F

Nr. S.12.0067.F

RIJKSDIENST VOOR SOCIALE ZEKERHEID,

Mr. Antoine De Bruyn, advocaat bij het Hof van Cassatie,

tegen

COLGATE-PALMOLIVE (RESEARCH AND DEVELOPMENT), vennootschap naar Amerikaans recht met een exploitatiezetel in België,

Mr. Michel Mahieu, advocaat bij het Hof van Cassatie.

I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF

Het cassatieberoep is gericht tegen de arresten van het arbeidshof te Brussel van 4 mei 2011 en 28 september 2011.

Raadsheer Mireille Delange heeft verslag uitgebracht.

Advocaat-generaal met opdracht Michel Palumbo heeft geconcludeerd.

II. CASSATIEMIDDEL

De eiser voert een middel aan dat luidt als volgt:

Geschonden wettelijke bepalingen

- artikel 2, § 1 en 3, van de wet van 5 mei 1865 betreffende de lening tegen intrest, paragraaf 1 vervangen bij artikel 87 van de programmawet van 27 december 2006 en paragraaf 3 ingevoegd bij artikel 42 van de programmawet van 8 juni 2008;

- de artikelen 41 en 42 van de programmawet van 8 juni 2008;

- de artikelen 5, 9 en 28, § 1, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders;

- artikel 1235 van het Burgerlijk Wetboek.

Aangevochten beslissingen

Het bestreden arrest van 4 mei 2011 zegt voor recht dat de wettelijke rentevoet in sociale zaken moet worden toegepast op de sociale zekerheidsbijdragen op grond van de hierna vermelde redenen en het bestreden arrest van 28 september 2011 zegt bijgevolg dat de eiser een interestsaldo van 10.252,32 euro aan de verweerster verschuldigd is:

"Op 1 januari 2007, werd artikel 2 van de wet van 5 mei 1865 als volgt gewijzigd:

§ 1. Elk kalenderjaar wordt de wettelijke rentevoet zowel in burgerlijke als in handelszaken vastgesteld als volgt : het gemiddelde van de EURIBOR-rentevoet op 1 jaar tijdens de maand december van het voorafgaande jaar wordt afgerond naar het hoger gelegen kwart percent; de aldus bekomen rentevoet wordt verhoogd met 2 percent.

De algemene administratie van de Thesaurie van de Federale Overheidsdienst Fi-nanciën maakt in de maand januari de wettelijke intrestvoet die tijdens het lopende kalenderjaar van toepassing is, bekend in het Belgisch Staatsblad.

§ 2. De wettelijke rentevoet in fiscale zaken wordt bepaald op 7 percent, zelfs indien de fiscale bepalingen verwijzen naar de wettelijke rentevoet in burgerlijke zaken en voor zover er niet uitdrukkelijk in de fiscale bepalingen wordt van afgeweken.

Deze rentevoet kan bij een koninklijk besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad worden gewijzigd.'

De wet van 8 juni 2008 heeft evenwel meerdere wijzigingen in het aldus ingevoerde stelsel aangebracht:

a) Artikel 41 van die wet heeft in de eerste plaats gepreciseerd dat voor de jaren 2007 en 2008 de wettelijke rentevoet voor de aan het Rijksinstituut voor Sociale Zekerheid verschuldigde bijdragen bepaald bleef op 7 pct. zoals bepaald in artikel 2, § 2, van de wet van 5 mei 1865. [...]

De doelstelling van artikel 41 van de programmawet van 8 juni 2008 was [...] een einde te stellen aan de discordantie tussen de wijziging van de wet van 5 mei 1865 en het koninklijk besluit van 28 november 1969 door de wettelijke rentevoet bedoeld in artikel 28, § 1, tweede lid, van de wet 27 juni 1969 te interpreteren als zijnde de wettelijke rentevoet waarvan sprake in artikel 2, § 2, van de wet van 5 mei 1865' (Memorie van toelichting, Gedr. St., Kamer, 52-1011/001, p. 25-26).

Dat bijzonder stelsel, van kracht voor 2007 en 2008, betrof evenwel enkel de aan de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid verschuldigde bijdragen en niet de terugbetaling van de onverschuldigd betaalde bijdragen: artikel 41 beoogt artikel 28, § 1, tweede lid, van de wet van 27 juni 1969, die enkel betrekking heeft op 'de werkgever die de bijdragen niet binnen de vastgestelde termijnen stort'. [...]

Artikel 42 van de programmawet van 8 juni 2008 heeft artikel 2 van de wet van 5 mei 1865 trouwens aangevuld met een derde paragraaf die bepaalt dat ' de wettelijke rentevoet in sociale zaken wordt bepaald op 7 pct., zelfs indien de sociale bepalingen verwijzen naar de wettelijke rentevoet in burgerlijke zaken en voor zover er niet uitdrukkelijk in de sociale bepalingen, onder meer in de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, wordt van afgeweken' en dat 'deze rentevoet bij een koninklijk besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad kan worden gewijzigd'.

Dat artikel 42 werd van kracht op 1 januari 2009.

Het reikt verder dan artikel 41: het bedoelt alle sociale zaken en niet enkel de schulden van sociale bijdragen (cf. de woorden 'sociale bepalingen' en 'onder meer' vóór de referentie aan de wet van 27 juni 1969).

Hieruit moet worden afgeleid dat de nieuwe paragraaf 3 van de wet van 5 mei 1865 ook toepasselijk is op de terugbetaling van de sociale zekerheidsbijdragen.

Met toepassing van die beginselen zijn de volgende rentevoeten toepasselijk voor de terugbetaling van sociale bijdragen:

-7 pct. tot 31 december 2006

-6 pct. in 2007 en 7 pct. in 2008, overeenkomstig artikel 2, § 1, van de wet van 5 mei 1865,

-7pct. vanaf 1 januari 2009, overeenkomstig artikel 2, § 3, van de wet van 5 mei 1865".

Grieven

Onder het opschrift "aanpassing van de wettelijke rentevoet op het gebied van de sociale zekerheid" luiden de artikelen 41 en 42 van de programmawet van 8 juni 2008 als volgt:

"Artikel 41. De wettelijke rentevoet bedoeld in artikel 28, § 1, tweede lid, van de wet 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, is de wettelijke rentevoet bedoeld in artikel 2, § 2, van de wet van 5 mei 1865 betreffende de lening tegen intrest.

Artikel 42. In artikel 2 van de wet van 5 mei 1865 betreffende de lening tegen intrest, vervangen bij de wet van 27 december 2006, wordt een paragraaf 3 ingevoegd, luidende :

"§ 3. De wettelijke rentevoet in sociale zaken wordt bepaald op 7 pct., zelfs indien de sociale bepalingen verwijzen naar de wettelijke rentevoet in burgerlijke zaken en voor zover er niet uitdrukkelijk in de sociale bepalingen, onder meer in de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, wordt van afgeweken.

Deze rentevoet kan bij een koninklijk besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad worden gewijzigd'."

Die bepalingen treden in werking vanaf 1 januari 2008 [lees: 2009].

Artikel 28, § 1, van de wet van 27 juni 1969 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders bepaalt dat de werkgever die de bijdragen niet binnen de door de Koning vastgestelde termijnen stort, aan het inningorganisme van de sociale zekerheidsbijdragen een verwijlinterest van 7 pct. verschuldigd is, waarvan de voorwaarden van toepassing bij koninklijk besluit worden vastgesteld.

Uit die bepaling en uit de parlementaire voorbereiding van artikel 42 van de programmawet van 8 juni 2008, blijkt dat die bepalingen tot doel hebben om de eiser, die een openbare instelling is die tot taak heeft de sociale bijdragen te innen (de artikelen 5 en 9 van de wet van 27 juni 1969), de juiste storting van de verschuldigde bijdragen binnen de vastgestelde termijnen te verzekeren.

De wettelijke rentevoet in sociale zaken (7 pct.) waarvan sprake in artikel 42 (artikel 2, § 3, van de wet van 5 mei 1865 betreffende de lening tegen interest) is bijgevolg slechts van toepassing op de bijdragen die niet binnen de termijnen aan de eiser werden gestort.

Voor de bijdragen die de eiser moet terugbetalen is de rentevoet toepasselijk bepaald bij artikel 2, § 1, van de wet van 5 mei 1865. Genoemd artikel 2, § 1, bepaalt dat elk kalenderjaar de wettelijke rentevoet in burgerlijke zaken wordt vastgesteld als volgt : het gemiddelde van de EURIBOR-rentevoet op 1 jaar.

Het is ondenkbaar dat men voor de door de eiser verschuldigde terugbetalingen een rentevoet moet toepassen die bedoeld is voor de regelmatige inning van de sociale bijdragen.

De bepaling van artikel 28, § 1, van de wet van 27 juni 1969 dat de werkgever die de bijdragen niet binnen de vastgestelde termijnen stort, een verwijlinterest van 7 pct. verschuldigd is, wijkt af van de toepassing van de rentevoet in burgerlijke zaken. Zoals het bestreden arrest van 4 mei 2011 erkent, "heeft het 'bijzonder' stelsel van de artikelen 41 en 42 van de programmawet van 8 juni 2008 "enkel betrekking op de werkgever die de bijdragen niet binnen de vastgestelde termijnen stort".

Bovendien is de terugbetaling van onverschuldigd gestorte sociale bijdragen geen betaling in sociale zaken maar veeleer een terugvordering van wat onverschuldigd is betaald zoals geregeld bij artikel 1235 van het Burgerlijk Wetboek.

Op de terugbetaling van de door de eiser onverschuldigd ontvangen sociale bijdragen moet dus de rentevoet in burgerlijke zaken worden toegepast bepaald bij artikel 2, § 1, van de wet van 5 mei 1865.

Daaruit volgt dat de beslissing van het bestreden arrest van 4 mei 2011 dat voor de terugbetaling van socialezekerheidsbijdragen de wettelijke rentevoet bedoeld bij artikel 2, § 3, van de wet van 5 mei 1865 moet worden toegepast en de beslissing van het bestreden arrest van 28 september 2011 dat bijgevolg de eiser veroordeelt om een intrestsaldo van 10.252,32 euro aan de verweerster te betalen niet naar recht zijn verantwoord (schending van alle in de aanhef van het middel vermelde wetsbepalingen en inzonderheid van artikel 2, § 3, van de wet van 5 mei 1865, ingevoegd bij artikel 42 van de programmawet van 8 juni 2008).

III. BESLISSING VAN HET HOF

Beoordeling

Terwijl artikel 2, § 1, van de wet van 5 mei 1865 betreffende de lening tegen in-trest de wettelijke rentevoet in burgerlijke en handelszaken bepaalt, bepaalt arti-kel 2, § 3, ingevoegd in die wet bij artikel 42 van de programmawet van 8 juni 2008, in het eerste lid, dat de wettelijke rentevoet in sociale zaken bepaald wordt op 7 pct., zelfs indien de sociale bepalingen verwijzen naar de wettelijke rentevoet in burgerlijke zaken en voor zover er niet uitdrukkelijk in de sociale bepalingen, onder meer in de RSZ-wet, wordt van afgeweken en, in het tweede lid, dat die rentevoet bij een koninklijk besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad kan worden gewijzigd.

Artikel 28, § 1, RSZ-wet, gewijzigd bij artikel 43, 1°, van dezelfde programma-wet, wijkt , wat betreft de schulden van socialezekerheidsbijdragen, uitdrukkelijk af van genoemd artikel 2, § 3, door te bepalen dat de werkgever die de bijdragen niet binnen de door de Koning vastgestelde termijnen stort, aan het inningorga-nisme van de socialezekerheidsbijdragen een verwijlinterest van 7 pct. verschul-digd is, waarvan de voorwaarden van toepassing bij koninklijk besluit worden vastgesteld.

Bij gebrek aan een andere uitdrukkelijke afwijking in de sociale bepalingen, is de wettelijke rentevoet in sociale zaken bedoeld in artikel 2, § 3, van de wet van 5 mei 1865, ongeacht de grondslag van het recht op terugvordering, van toepassing op de terugbetaling door het inningorganisme van de onverschuldigd geïnde so-cialezekerheidsbijdragen.

Het middel dat uitgaat van het tegendeel, faalt naar recht.

Dictum

Het Hof,

Verwerpt het cassatieberoep.

Veroordeelt de eiser tot de kosten.

Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, derde kamer, te Brussel, door voor-zitter Christian Storck, de raadsheren Didier Batselé, Mireille Delange, Marie-Claire Ernotte en Sabine Geubel, en in openbare terechtzitting van 6 januari 2014 uitgesproken door voorzitter Christian Storck, in aanwezigheid van advocaat-generaal met opdracht met opdracht Michel Palumbo, met bijstand van griffier Lutgarde Body.

Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Koen Mestdagh en overge-schreven met assistentie van griffier Johan Pafenols.

De griffier, De raadsheer,