Hof van Cassatie: Arrest van 22 Oktober 1998 (België). RG C980233F
- Sectie :
- Rechtspraak
- Bron :
- Justel N-19981022-8
- Rolnummer :
- C980233F
Samenvatting :
De burgerlijke rechter kan de opneming ter observatie enkel bevelen als hij vaststelt dat de betrokkene geestesziek is.
Arrest :
Voeg het document toe aan een map
()
om te beginnen met annoteren.
HET HOF,
Gelet op het bestreden vonnis, op 30 april 1998 in hoger beroep gewezen door de Rechtbank van Eerste Aanleg te Namen;
Over het derde middel, gesteld als volgt : schending van de artikelen 1, 2 en 4 van de wet van 26 juni 1990,
doordat het bestreden vonnis de opneming ter observatie beveelt voor een maximumduur van 40 dagen; dat die opneming een maatregel van vrijheidsbeneming is, dat een dergelijke beslissing gegrond moet zijn op het feit dat de persoon aan een geestesziekte lijdt; de bestreden beslissing, nu zij zulks niet vermeldt, de artikelen 1, 2 en 4 van de wet van 26 juni 1990 heeft geschonden :
Overwegende dat artikel 1 van de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke bepaalt dat, buiten de beschermingsmaatregelen waarin deze wet voorziet, de diagnose en de behandeling van psychische stoornissen geen aanleiding kunnen geven tot enige vrijheidsbeperking, onverminderd de toepassing van de wet van 1 juli 1964 tot bescherming van de maatschappij tegen de abnormalen en gewoontemisdadigers;
Dat krachtens artikel 2, eerste lid, de beschermingsmaatregelen, bij gebreke van enige andere geschikte behandeling, alleen mogen getroffen worden ten aanzien van een geesteszieke indien zijn toestand zulks vereist;
Overwegende dat vereist wordt dat de rechter alleen beschermingsmaatregelen treft ten aanzien van een geesteszieke persoon;
Overwegende dat het vonnis beslist dat eiser "een ernstige neiging tot herhaald drankmisbruik vertoont waarbij hij de controle over zijn daden verliest, zich op een sociaal onaangepaste wijze gedraagt en zijn omgeving, meer bepaald de vrouwen, erg lastig valt; dat de daden van geweldpleging die hij hierbij begaat weliswaar geen onherstelbare gevolgen voor anderen hebben gehad, maar dat zulks niet wegneemt dat de weigering van eiser om de aan zijn gedrag verbonden gevaren in te zien, zijn herhaald drankmisbruik en zijn hardnekkige weigering van elke poging om hem medisch te behandelen, kennelijk een bedreiging vormen zowel voor andermans lichamelijke integriteit als voor hem zelf";
Dat het bestreden vonnis, door die overwegingen, niet vaststelt dat eiser geestesziek is; dat het aldus de beslissing waarbij eiser ter observatie wordt opgenomen, niet naar recht verantwoordt;
Dat het middel gegrond is;
OM DIE REDENEN,
Vernietigt het bestreden vonnis;
Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het vernietigde vonnis;
Houdt de kosten aan en laat de beslissing daaromtrent aan de feitenrechter over;
Verwijst de zaak naar de Rechtbank van Eerste Aanleg te Dinant, zitting houdende in hoger beroep.
Gelet op het bestreden vonnis, op 30 april 1998 in hoger beroep gewezen door de Rechtbank van Eerste Aanleg te Namen;
Over het derde middel, gesteld als volgt : schending van de artikelen 1, 2 en 4 van de wet van 26 juni 1990,
doordat het bestreden vonnis de opneming ter observatie beveelt voor een maximumduur van 40 dagen; dat die opneming een maatregel van vrijheidsbeneming is, dat een dergelijke beslissing gegrond moet zijn op het feit dat de persoon aan een geestesziekte lijdt; de bestreden beslissing, nu zij zulks niet vermeldt, de artikelen 1, 2 en 4 van de wet van 26 juni 1990 heeft geschonden :
Overwegende dat artikel 1 van de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke bepaalt dat, buiten de beschermingsmaatregelen waarin deze wet voorziet, de diagnose en de behandeling van psychische stoornissen geen aanleiding kunnen geven tot enige vrijheidsbeperking, onverminderd de toepassing van de wet van 1 juli 1964 tot bescherming van de maatschappij tegen de abnormalen en gewoontemisdadigers;
Dat krachtens artikel 2, eerste lid, de beschermingsmaatregelen, bij gebreke van enige andere geschikte behandeling, alleen mogen getroffen worden ten aanzien van een geesteszieke indien zijn toestand zulks vereist;
Overwegende dat vereist wordt dat de rechter alleen beschermingsmaatregelen treft ten aanzien van een geesteszieke persoon;
Overwegende dat het vonnis beslist dat eiser "een ernstige neiging tot herhaald drankmisbruik vertoont waarbij hij de controle over zijn daden verliest, zich op een sociaal onaangepaste wijze gedraagt en zijn omgeving, meer bepaald de vrouwen, erg lastig valt; dat de daden van geweldpleging die hij hierbij begaat weliswaar geen onherstelbare gevolgen voor anderen hebben gehad, maar dat zulks niet wegneemt dat de weigering van eiser om de aan zijn gedrag verbonden gevaren in te zien, zijn herhaald drankmisbruik en zijn hardnekkige weigering van elke poging om hem medisch te behandelen, kennelijk een bedreiging vormen zowel voor andermans lichamelijke integriteit als voor hem zelf";
Dat het bestreden vonnis, door die overwegingen, niet vaststelt dat eiser geestesziek is; dat het aldus de beslissing waarbij eiser ter observatie wordt opgenomen, niet naar recht verantwoordt;
Dat het middel gegrond is;
OM DIE REDENEN,
Vernietigt het bestreden vonnis;
Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het vernietigde vonnis;
Houdt de kosten aan en laat de beslissing daaromtrent aan de feitenrechter over;
Verwijst de zaak naar de Rechtbank van Eerste Aanleg te Dinant, zitting houdende in hoger beroep.