Hof van Cassatie: Arrest van 27 Mei 1998 (België). RG P980260F
- Sectie :
- Rechtspraak
- Bron :
- Justel N-19980527-1
- Rolnummer :
- P980260F
Samenvatting :
Wanneer de beklaagde in België noch in het buitenland een gekende woonplaats, verblijfplaats noch gekozen woonplaats heeft, dan wordt het vonnis, dat hem bij verstek veroordeelt, hem op regelmatige wijze betekend, als de betekening gedaan wordt aan de procureur des Konings in wiens rechtsgebied de rechter die van de vordering kennis moet nemen of heeft genomen, zitting houdt; aangezien die betekening geldt als een betekening aan de woonplaats, is het hoger beroep dat meer dan vijftien dagen na de dag van die betekening ingesteld wordt, laattijdig en bijgevolg niet ontvankelijk.
Arrest :
Voeg het document toe aan een map
()
om te beginnen met annoteren.
HET HOF,
Gelet op het bestreden arrest, op 21 januari 1998 gewezen door het Hof van Beroep te Brussel;
Over het tweede middel :
Overwegende dat het middel, nu het kritiek oefent op de feitelijke beoordeling van de gegevens van de zaak door de feitenrechter en het onderzoek ervan vereist dat feiten worden nagegaan, iets waarvoor het Hof niet bevoegd is, niet ontvankelijk is;
Over het eerste middel :
Overwegende dat luidens artikel 203, § 1, van het Wetboek van Strafvordering, "het recht van hoger beroep, behoudens de uitzondering van artikel 205 hierna, (vervalt), indien de verklaring van hoger beroep niet gedaan is op de griffie van de rechtbank die het vonnis heeft gewezen, uiterlijk vijftien dagen na de dag van die uitspraak en indien het vonnis bij verstek is gewezen, uiterlijk vijftien dagen na de dag van de betekening ervan aan de veroordeelde partij of aan haar woonplaats";
Overwegende dat in strafzaken, de betekening van de procesakten en de vonnissen geregeld wordt door de bepalingen van hoofdstuk VII van het eerste deel van het Gerechtelijk Wetboek, in zoverre de toepassing ervan verenigbaar is met die van de wetsbepalingen en van de rechtsbeginselen die de strafrechtspleging regelen;
Overwegende dat luidens artikel 40, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, wanneer de betrokkene in België noch in het buitenland een gekende woonplaats, verblijfplaats, noch gekozen woonplaats heeft, de betekening gedaan wordt aan de procureur des Konings in wiens rechtsgebied de rechter die van de vordering kennis moet nemen of heeft genomen, zitting houdt; dat, wat de toepassing van artikel 203, § 1, van het Wetboek van Strafvordering betreft, die betekening geldt als een betekening aan de woonplaats;
Overwegende dat uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat eiser op 26 juni 1996 bij verstek is veroordeeld door de Correctionele Rechtbank te Brussel, dat voornoemd vonnis op 12 september 1996 betekend werd aan de procureur des Konings te Brussel, dat de optredende gerechtsdeurwaarder vastgesteld heeft dat eiser geen gekende woon- of verblijfplaats had en dat eiser tegen dat vonnis hoger beroep heeft ingesteld op 17 maart 1997, d.i. meer dan vijftien dagen na de dag waarop dat vonnis betekend werd op de bij artikel 40, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek bepaalde wijze;
Overwegende dat de appèlrechters, nu zij erop wijzen "dat het hoger beroep, ofschoon regelmatig naar de vorm, niet binnen de wettelijke termijn is ingesteld; dat het verstekvonnis van 26 juni 1996 op 12 september 1996 regelmatig is betekend aan de procureur des Konings, aangezien (eiser) op dat tijdstip geen gekende woon- of verblijfplaats had; dat beklaagde zich tevergeefs poogt te beroepen op overmacht, aangezien zijn ambtshalve schrapping van 22 september 1995 tot 5 november 1997 te wijten is aan zijn eigen nalatigheid", wettig hebben beslist dat het hoger beroep laattijdig en, bijgevolg, niet ontvankelijk was;
Dat het middel niet kan worden aangenomen;
En overwegende dat de substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen in acht zijn genomen en de beslissing overeenkomstig de wet is gewezen;
OM DIE REDENEN,
Verwerpt de voorziening;
Veroordeelt eiser in de kosten.
Gelet op het bestreden arrest, op 21 januari 1998 gewezen door het Hof van Beroep te Brussel;
Over het tweede middel :
Overwegende dat het middel, nu het kritiek oefent op de feitelijke beoordeling van de gegevens van de zaak door de feitenrechter en het onderzoek ervan vereist dat feiten worden nagegaan, iets waarvoor het Hof niet bevoegd is, niet ontvankelijk is;
Over het eerste middel :
Overwegende dat luidens artikel 203, § 1, van het Wetboek van Strafvordering, "het recht van hoger beroep, behoudens de uitzondering van artikel 205 hierna, (vervalt), indien de verklaring van hoger beroep niet gedaan is op de griffie van de rechtbank die het vonnis heeft gewezen, uiterlijk vijftien dagen na de dag van die uitspraak en indien het vonnis bij verstek is gewezen, uiterlijk vijftien dagen na de dag van de betekening ervan aan de veroordeelde partij of aan haar woonplaats";
Overwegende dat in strafzaken, de betekening van de procesakten en de vonnissen geregeld wordt door de bepalingen van hoofdstuk VII van het eerste deel van het Gerechtelijk Wetboek, in zoverre de toepassing ervan verenigbaar is met die van de wetsbepalingen en van de rechtsbeginselen die de strafrechtspleging regelen;
Overwegende dat luidens artikel 40, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, wanneer de betrokkene in België noch in het buitenland een gekende woonplaats, verblijfplaats, noch gekozen woonplaats heeft, de betekening gedaan wordt aan de procureur des Konings in wiens rechtsgebied de rechter die van de vordering kennis moet nemen of heeft genomen, zitting houdt; dat, wat de toepassing van artikel 203, § 1, van het Wetboek van Strafvordering betreft, die betekening geldt als een betekening aan de woonplaats;
Overwegende dat uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat eiser op 26 juni 1996 bij verstek is veroordeeld door de Correctionele Rechtbank te Brussel, dat voornoemd vonnis op 12 september 1996 betekend werd aan de procureur des Konings te Brussel, dat de optredende gerechtsdeurwaarder vastgesteld heeft dat eiser geen gekende woon- of verblijfplaats had en dat eiser tegen dat vonnis hoger beroep heeft ingesteld op 17 maart 1997, d.i. meer dan vijftien dagen na de dag waarop dat vonnis betekend werd op de bij artikel 40, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek bepaalde wijze;
Overwegende dat de appèlrechters, nu zij erop wijzen "dat het hoger beroep, ofschoon regelmatig naar de vorm, niet binnen de wettelijke termijn is ingesteld; dat het verstekvonnis van 26 juni 1996 op 12 september 1996 regelmatig is betekend aan de procureur des Konings, aangezien (eiser) op dat tijdstip geen gekende woon- of verblijfplaats had; dat beklaagde zich tevergeefs poogt te beroepen op overmacht, aangezien zijn ambtshalve schrapping van 22 september 1995 tot 5 november 1997 te wijten is aan zijn eigen nalatigheid", wettig hebben beslist dat het hoger beroep laattijdig en, bijgevolg, niet ontvankelijk was;
Dat het middel niet kan worden aangenomen;
En overwegende dat de substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen in acht zijn genomen en de beslissing overeenkomstig de wet is gewezen;
OM DIE REDENEN,
Verwerpt de voorziening;
Veroordeelt eiser in de kosten.