Hof van Cassatie: Arrest van 11 Juni 1991 (België). RG 4533

HET HOF; - Gelet op het bestreden arrest, op 14 maart 1990 door het Hof van Beroep te Antwerpen gewezen; Over het eerste middel : schending van de artikelen 97 van de Grondwet en 65 van het Strafwetboek, van het algemeen rechtsbeginsel dat de eenheid van straf rechtvaardigt, en van het algemeen rechtsbeginsel dat strafbepalingen restrictief moeten worden geïnterpreteerd, doordat het arrest van 14 maart 1990, met bevestiging van het vonnis van eerste aanleg op 17 februari 1989 uitgesproken door de Correctionele Rechtbank te Hasselt, waarbij voor de vier feiten van de betichting vier afzonderlijke straffen werden uitgesproken, en nadat in het tussenarrest van 8 november 1989 uitdrukkelijk gesteld werd dat de feiten "de uiting zijn van eenzelfde opzet en zij een voortgezet misdrijf opleveren", eiser tot afzonderlijke bestraffingen veroordeelt voor de vier onderscheiden betichtingen, terwijl de rechter, die vaststelt dat verschillende strafbare handelingen, die een beklaagde ten laste zijn gelegd, de uitwerking zijn van een zelfde opzet, voor deze feiten toepassing moet maken van artikel 65 van het Strafwetboek en slechts één straf mag uitspreken, zodat de uitspraken, die enerzijds stellen dat de verjaring van de strafvordering niet is bereikt precies omdat de vier verschillende ten laste gelegde feiten een voortgezet misdrijf uitmaken en, anderzijds de beklaagde op grond van die verschillende feiten tot vier verschillende straffen veroordelen, artikel 65 van het Strafwetboek schenden alsmede de in hoofde van het middel vermelde algemene rechtsbeginselen en bovendien een inwendige tegenstrijdigheid inhouden met het gevolg dat de aangehaalde motieven onverenigbaar zijn met de uitspraken, die bijgevolg niet wettig gemotiveerd zijn (schending van artikel 97 van de Grondwet) : Overwegende dat, krachtens de regel waarvan artikel 65 van het Strafwetboek van toepassing is, wanneer meerdere feiten wegens eenheid van opzet één misdrijf opleveren slechts een enkele straf mag worden uitgesproken, namelijk de zwaarste; Overwegende dat het arrest, na vastgesteld te hebben "dat de feiten, indien bewezen, de uiting zijn van eenzelfde opzet en zij een voortgezet misdrijf opleveren, zodat de verjaring van de strafvordering slechts een aanvang nam op 18 februari 1989", het beroepen vonnis bevestigt dat eiser voor de telastleggingen A, B, C en D veroordeelt tot vier afzonderlijke straffen; Dat het arrest aldus artikel 65 van het Strafwetboek schendt; Dat het middel in zoverre gegrond is; Om die redenen, ongeacht het door eiser aangevoerde tweede middel dat niet tot cassatie zonder verwijzing kan leiden, vernietigt het bestreden arrest, beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het vernietigde arrest; laat de kosten ten laste van de Staat, verwijst de zaak naar het Hof van Beroep te Brussel.