Het dagelijks toedienen van niet minder dan zeven verschillende geneesmiddelen sedert het ongeval, toont overduidelijk aan dat getroffene slechts door de ontzagwekkende medicatie op de been werd gehouden tot 7 februari 1979, datum waarop zij blijkbaar tegen deze toestand niet langer was opgewassen. Er moet dan ook worden vastgesteld dat getroffene ingevolge het arbeidsongeval en de eruit voortspruitende gevolgen, nl. fysisch lijden in een gedevalueerde beroepsuitoefening (binnendienst) op psychisch vlak haar sterke insufficiëntiegevoelens niet meer wist te compenseren, tengevolge waarvan zij depressief en zelfs suicidaal werd. Deze psychische letsels zijn bewezen o.m. door de bewustzijnsverliezen en door de massale medicatie, terwijl getroffene vóór het ongeval een normaal beroepsleven kon uitoefenen.
Arrêt :
The full and consolidated version of this text is not available.
