Mondelinge vraag nr. 4862 van mevrouw Govaerts dd. 11.01.2005

Properties

Document type : Parliamentary questions
Title : Mondelinge vraag nr. 4862 van mevrouw Govaerts dd. 11.01.2005
Tax year : 0
Document date : 11/01/2005
Document language : NL
Modification date : 26/04/2005 11:25:13
Name : 05/4862
Version : 1
Question asked by : Govaerts

VRAAG 05/4862

Mondelinge vraag nr. 4862 van mevrouw Govaerts dd. 11.01.2005

Beknopt Verslag, Kamercommissie Financiën, Com 453, blz. 12-13

Witwasregeling

VRAAG

    In België bestaan twee vormen van fiscale fraude: enerzijds de traditionele fiscale fraude, die wordt bestraft via de gewone belastingwetgeving, en anderzijds de zware, internationale fraude, die wordt bestraft via de antiwitwaswetgeving. Het onderscheid tussen beide is echter niet duidelijk.

    Bij de debatten over de eenmalige bevrijdende aangifte werden wel enkele concrete voorbeelden van zware, internationale fraude gegeven, maar tot een duidelijke omschrijving van het fenomeen is men toen niet gekomen. Bepaalde specialisten vinden het fiscale deel van de antiwitwaswetgeving te onduidelijk. Zij gaan ervan uit dat zware misdrijven pas kunnen worden bestraft als deze vooraf nauwkeurig gedefinieerd werden. Zonder een dergelijke definitie is de kans immers groot dat het Arbitragehof het fiscale deel van de wet vernietigt.

    Wat vindt de minister van deze kritiek? Zal hij maatregelen nemen om klaar en duidelijk te omschrijven welke vormen van fiscale fraude onder de antiwitwaswet vallen?

ANTWOORD (van de heer Reynders, minister van Financiën)

    Zowel het Wetboek van de Inkomstenbelastingen als dat van de BTW bevatten administratieve en strafrechtelijke sancties voor alle vormen van fiscale fraude.

    De antiwitwaswetgeving heeft twee onderdelen: het strafrechtelijke deel, waarbij alle fiscale misdrijven vallen onder artikel 505 van het Strafwetboek enerzijds, en een preventief gedeelte dat werd ingevoerd door de wet van 11 januari 1993, anderzijds. Volgens deze wet moet een aantal professionele sectoren melding maken aan de cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI) van elk vermoeden dat door hen uit te voeren verrichtingen eventueel verband kunnen houden met geld van criminele oorsprong. Indien die vermoedens wijzen op witwassen in de context van een van de criminaliteitsvormen die opgesomd worden in artikel 3 van de wet, dan maakt de CFI een verslag hierover voor de procureur des Konings. Die lijst van criminaliteitsvormen verwijst niet naar een specifiek artikel van het Strafwetboek. De professionele sectoren moeten zich dus niet afvragen welke specifieke wetsovertredingen zij menen vast te stellen, maar wel met welk type van criminaliteit of van misdadiger zij te maken hebben. De wet van 1993 werd gewijzigd door de wet van 7 april 1995. De georganiseerde fiscale fraude werd als "basiscriminaliteit" opgenomen in de lijst van artikel 3 van de wet van 1993. In de memorie van toelichting wordt gespecificeerd dat de georganiseerde fiscale fraude onder meer inbreuken op de artikelen 73 en 73bis van de BTW-wetgeving omvat, inzonderheid de misdrijven die over het algemeen carrousels worden genoemd. De memorie merkt op dat het niet mogelijk is in de wettekst een exhaustieve lijst te vermelden van alle fiscale codes die kunnen overtreden worden. Het is de bedoeling eerder de criteria te omschrijven op basis van de ernst en de organisatie, waaraan het fiscale misdrijf moet beantwoorden om onder het toepassingsgebied van de wet te vallen. Tot die criteria behoren onder meer de omvang van de schade voor de Schatkist en de aantasting van de sociaal-economische orde.

    De antiwitwascel bestrijdt via proactieve opsporing het witwassen van geld afkomstig van ernstige criminele praktijken, waaronder de georganiseerde fiscale fraude zelf. De wettelijke bepalingen zijn duidelijk en hebben geen nadere specificatie nodig.

CONCLUSIE (van mevrouw Govaerts)

    Ik noteer dat de minister de wetgeving als voldoende duidelijk beschouwt en dat hij bijgevolg geen verdere specificatie nodig acht.