Parlementaire vraag nr. 70 van de heer De Padt dd. 22.04.2008

Properties

Document type : Parliamentary questions
Title : Parlementaire vraag nr. 70 van de heer De Padt dd. 22.04.2008
Document date : 22/04/2008 09:13:00
Publication date : 09/09/2008 09:14:00
Keywords : spaardeposito / vrijgestelde schijf van inkomsten van spaardeposito's / vrijstelling van de RV
Document language : NL
Name : Parlementaire vraag nr. 70 van de heer De Padt dd. 22.04.2008
Version : 1
Question asked by : Guido De Padt

Parlementaire vraag nr. 70 van de heer De Padt dd. 22.04.2008

 

Spaardeposito

Vrijgestelde schijf van inkomsten van spaardeposito's

Vrijstelling van de RV

 

 

VRAAG

 

De spaarrekening blijft een zeer populair beleggingsproduct.  Einde 2006 bedroeg het uitstaande bedrag in België meer dan 150 miljard euro.  De populariteit van dit product is voornamelijk te verklaren door de beschikbaarheid van de geldmiddelen en door de veiligheid.

 

Bovendien is het zo dat de interesten uit gewone spaardeposito's aan de roerende voorheffing van 15 % onderworpen zijn, maar dat de eerste schijf van 1.600 euro (1.630 euro voor aanslagjaar 2008) per jaar is vrijgesteld.  Dit komt overeen met een kapitaal van 80.000 euro indien rekening gehouden wordt met een totale rente van 2 %.  De vrijstelling geldt niet per gezin, maar wel per belastingplichtige.

 

Het grote minpunt van deze beleggingsvorm betreft evenwel het lage rendement.  Het rendement wordt bepaald door een basisrente, verhoogd met een aangroei- of getrouwheidspremie. Nu blijkt dat, ondanks het feit dat de Europese Centrale Bank (ECB) haar richtinggevende rentetarieven sedert december 2005 in acht stapjes van telkens 0,25 procentpunt verhoogd heeft van 2 procent tot 4 procent, de vier grootbanken het basistarief op het spaarboekje slechts één keer verhoogd hebben, met een schamele 0,25 procentpunt; van 1,25 procent tot 1,5 procent.  De grote banken hebben bijgevolg de hogere rente niet doorgegeven aan hun spaarders, terwijl ze dit wel deden voor andere producten, zoals consumentenkredieten, woonkredieten, termijnrekeningen en kasbons.

 

1. Hoeveel spaarders in ons land genieten van de fiscale vrijstelling op het spaarboekje en hoeveel bedraagt deze fiscale uitgave de jongste drie jaar?

 

2. Bent u niet van mening dat ingevolge de fiscale vrijstelling, de overheid de burgers stimuleert om hun beschikbare middelen op een spaarrekening te parkeren, maar dat de banken dit fiscaal voordeel compenseren met een lagere basisrente, waardoor zij in feite met het fiscaal voordeel gaan lopen?

 

3. Welke concrete maatregelen stelt u bijgevolg in het vooruitzicht om de transparantie op de markt van de spaarboekjes te verhogen en te voorkomen dat de banken uiteindelijk het fiscaal voordeel op zak steken waarop de burgers recht hebben?

 

 

ANTWOORD (van de vice-eersteminister en minister van Financien en Institutionele Hervormingen van 4 september 2008, op de vraag nr. 70 van de heer Guido De Padt van 22 april 2008 (N.)) :

 

1. Zoals u weet, dienen enkel de inkomsten van gewone spaardeposito's die meer bedragen dan 1250 euro (een te indexeren bedrag) en waarop geen roerende voorheffing geheven is, te worden opgenomen in de aangifte in de personenbelasting.

 

De administratie beschikt derhalve niet over cijfers aangaande het aantal belastingplichtigen dat van deze vrijstelling geniet. Overeenkomstig de «Inventaris 2005 van de vrijstellingen, aftrekken en verminderingen die de ontvangsten van de staat beïnvloeden» (Parl. St. nr. 51 2043/007, Kamer van volksvertegenwoordigers, bijlage tot de Rijksmiddelenbegroting voor het begrotingsjaar 2006, 17 juli 2007) beloopt deze fiscale uitgave 442 miljoen euro voor het jaar 2004.

 

2 en 3. Ik kan de stelling van het geachte lid niet volledig bijtreden. Immers, de rentevoet die door een financiële instelling wordt verleend met betrekking tot de door het geachte lid bedoelde spaardeposito's wordt bepaald door de concurrentie en is dus het gevolg van de open en competitieve financiële markt in België waarbij beleggers de vrije keuze hebben uit de door de financiële instellingen aangeboden beleggingsproducten.

 

Ik kan evenwel niet ontkennen dat investeerders zich baseren op de netto rentevoet die wordt aangeboden en dat bijgevolg het fiscaal regime dat aan de beleggingen verbonden is hun keuze beïnvloedt en dus ook de vergoedingspolitiek van de spaardeposito's bij kredietinstellingen.

 

Derhalve ben ik van mening dat een verbetering van de transparantie een betere concurrentie mogelijk zal maken. De uitwerking van die transparantie zou onder toezicht van de CBFA kunnen geplaatst worden.